مقایسه تأثیر آموزش به شیوۀ الگوی راهبردی تفکر استقرایی و روش سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کم توان ذهنی در درس علوم تجربی پایۀ پنجم ابتدایی شهر همدان

پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ تأثیر آموزش به شیوۀ الگوی راهبردی تفکر استقرایی و شیوۀ روش های تدریسی سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کم‏توان ذهنی صورت پذیرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. بدین منظور 60 نفر از دانش آموزان دختر و پسر کم‏توان ذهنی پایۀ پنجم ابتدایی شهر همدان به صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد گروه نمونه به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل (15 نفری از دانش آموزان دختر و پسر) جایگزین شدند. قبل از اجرای طرح از گروه ها پیش آزمون به عمل آمده و گروه آزمایشی به مدت 4ماه درس علوم تجربی را به شیوۀ تدریس الگوی راهبردهای تفکر استقرایی در 24 جلسۀ 30 دقیقه ای توسط آموزگاران متبحر و آموزش دیده در مرکز اختلالات یادگیری فرا گرفت. در پایان دورۀ عملکرد، گروه ها با یک پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه های کنترل (دختر و پسر) در این مدت تحت آموزش های معلم- شاگردی سنتی قرار داشتند. یافته ها نشان داد که پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کم توان ذهنی که درس علوم تجربی را با روش تدریس مبتنی بر مهارت های تفکر استقرایی آموزش دیده اند بیش از پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی است که همین درس را با روش سنتی آموزش دیده بودند. با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می‏شود برای یادگیری بهتر مفاهیم و آموزش مؤثر درس علوم تجربی به دانش آموزان کم‏توان ذهنی، معلمان از روش راهبردی تفکر استقرایی استفاده نمایند.